viernes, 31 de julio de 2009

Amores III (IV 1-10) Ovidio




Home cruel, nada obtés ao impores un gardián a túa xuvenil compañera, son inútiles as túas precaucións; cada unha debe ser protexida pola súa propia virtude. Se algunha, sen nada que temer, é casta, esa é realmente casta; aquela que non traizoa porque non pode, traizoa.
Vixiaches o corpo, mais a alma é adúltera. Ningunha pode ser gardada, se ela non quere

Dure vir, inposito tenerae custode puellae nil agis;
ingenio est quaeque tuenda suo.

Si qua metu dempto casta est, ea denique casta est;
quae, quia non liceat, non facit,
illa facit! ut iam servaris bene corpus, adultera mens est; 5
nec custodiri, ne velit, ulla potest.

Non podes gardar o corpo, mesmo que atranques todo; ti fechas todo por fóra, e o adúltero está alí dentro. Ao que lle é permitido pecar, peca menos; o propio poder torna as sementes da corrupción máis febles.

Nec corpus servare potes, licet omnia claudas;
omnibus exclusis intus adulter erit.
Cui peccare licet, peccat minus;
ipsa potestas
semina nequitiae languidiora facit. 10






Castelán

Hombre cruel, nada obtienes al imponer un guarda a tu juvenil compañera, son inútiles tus precauciones; cada una debe ser protegida por su propia virtud. Si alguna, sin nada que temer, es casta, esa es realmente casta; aquella que no traiciona porque no puede, traiciona. Vigilaste el cuerpo, pero el alma es adúltera. Ninguna puede ser guardada, si ella no quiere

No puedes guardar el cuerpo, incluso aunque atranques todo; tu cierras todo por fuera, y el adúltero está allí dentro. Aquel a quién es permitido pecar, peca menos; el propio poder torna las semillas de la corrupción más endebles.


jueves, 30 de julio de 2009

Imos falar do tempo




Biobardos: Seres imaxinarios; p
axaros ou mozos de gran beleza que ninguén sabe describir. Para cazalos hai que ir en noite escura a un camiño estreito e afastado, onde non se oia canto de galo nin galiña, nin voces humanas. Hai que levar un saco grande, de boca ancha, abrilo e invocar aos biosbardos desde xeito:
-Biobardo, ven ao fardo, que alpabarda por ti agarda.
Quen consegue cazalos ten despois moita sorte na vida, a condición de que non llos ensine a ninguén. Por iso hai descridos que pensan que os biosbardos non existen e son só bromas para burlarse dos inxenuos. Pero imos ver, se alguén tivese un biosbardo, por que ía ser tan parvo como para dicilo?
Ando aos biobardos ou xa estou nos biorbados?

Hoxe vou falar "do tempo".

Estes titulares saqueinos de Xornal.com


A Mesa Pola Normalización Lingüística estima que o goberno de Feijóo "puido gastar 400.000 € na pseudoconsulta"
(?)Xa vexo, que nos sobran euros... é que os galegos somo a ... onde os demais non teñen a nós sóbranos. Vivan as enquisas ben feitas!!!!!


Alberto Núñez Feijóo: “Castelao tiña clarísimo que Galicia é España”

(?)Claro señor presidente, Castelao tiña moi claras as ideas, non coma vostede. Lea vostede a Castelao e deixe de vendernos "a burra" e aprenda a falar galego. DEIXE DE UTILIZAR EN VANO O NOME DE CASTELAO é pecado mortal. Xa sei vostede quere irse a Madrid non quere o "ceo" de Galiza.

O Goberno de Fraga gastou 25 millóns en subvencións ilegais.

Isto non é posíbel, esta xente é honradiiiiisima!!!

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx


Versión en castelán (SÓ PARA OS QUE NON SON GALEGOS)


Biobardos: Seres imaginarios; pájaros o mozos de gran belleza que nadie sabe describir. Para cazarlos hay que ir una noche oscura a un camino estrecho y lejano, donde no se oiga canto de gallo ni gallina, ni voces humanas. Hay que llevar un saco grande, de boca ancha, abrirlo e invocar a los biosbardos desde manera:
-Biobardo, ven al fardo, que alpabarda por ti aguarda.
Quien consigue cazarlos tiene después mucha suerte en la vida, la condición es que no se los enseñe a nadie. Por esto hay descreidos que piensan que los biosbardos no existen y son sólo bromas para burlarse de los ingenuos. Pero vamos a ver, si alguien tuviera un biosbardo, por que iba a ser tan "gilipollas" como para decirlo?
Ando a los biobardos o ya estoy en los biorbados?


Estos titulares los saqué de Xornal.com

A Mesa Pola Normalización Lingüística estima que el gobierno de Feijóo "pudo gastar 400.000 euros en la pseudoconsulta"

(?)Ya veo, que nos sobran euros... es que los gallegos somos la... donde otros no tienen a nosotros nos sobra. ¡¡¡ Vivan las encuestas bien hechas!!!

Alberto Núñez Feijóo: "Castelao tenía clarísimo que Galicia es España"

(?)Claro señor presidente, Castelao tenía muy claras las ideas, no como usted. Lea usted a Castelao, deje de vendernos "la burra" y aprenda a hablar gallego. DEJE DE UTILIZAR En Vano el nombre DE CASTELAO, es pecado mortal. Ya sé, usted quiere irse a Madrid no quiere el "cielo" de Galiza.

El Gobierno de Fraga gastó 25 millones en subvenciones ilegales.
Esto no es posible, esta gente es honradiiiiiiiiiiima!!!

miércoles, 29 de julio de 2009

Eu... coma a raposa



O mesmo que lle pasaba a raposa da fábula, eu miro tamén para elas todos os días e o fin convénzome de que "Non as quero comer, aínda non están maduras, pero estarán...e xa falta menos»


É voz común que a máis do mediodía,
en xaxún a Raposa ía cazando;
acha unha parra, queda a mirar

da alta vide o froito que pendía.



Causáballe mil ansias e augurias

non chegar ás uvas coa gadoupa,
ao mostrar aos seus dentes a alta parra
negros acios entre verdes follas.


Mirou, saltou e andou en probas,

pero viu o imposible xa de fixo.
Entón foi cando a Raposa dixo:
«Non as quero comer. Non están maduras».


Non por iso te mostres impaciente,

se fracasas, Fabio, nalgún intento:
aplica ben o conto,
e di: Non están maduras, frescamente.



Traducción al Castellano (Español para los que no son españoles).



Lo mismo que le pasaba a la zorra de la fábula, yo miro también para ellas todos los días y al final me convenzo de que "No las quiero comer, aún no están maduras, pero estarán... y ya falta poco»


verxión original

Es voz común que a más del mediodía,
en ayunas la Zorra iba cazando;
halla una parra, quédase mirando
de la alta vid el fruto que pendía.


Causábala mil ansias y congojas

no alcanzar a las uvas con la garra,
al mostrar a sus dientes la alta parra
negros racimos entre verdes hojas.


Miró, saltó y anduvo en probaduras,

pero vio el imposible ya de fijo.
Entonces fue cuando la Zorra dijo:
«No las quiero comer. No están maduras».


No por eso te muestres impaciente,

si se te frustra, Fabio, algún intento:
aplica bien el cuento,
y di: No están maduras, frescamente.

Félix María de Samaniego