jueves, 24 de septiembre de 2009

Hoxe vai de erros ao falar e ao escribir



Bagos de sabugueiro, fixen licor con eles. A ver o que sae...

Unha emenda debatida este mércores no Parlamento Vasco pide "aprovar" axudas para "hinundaciones", dúas faltas de ortografía de vulto que se completan cun "entormo", o que parece máis un erro de escritura.

En todos los medios de comunicación criticábase este escrito e agora mesmo eu teño posta a Galega e tamén se suman á crítica e mentres o fan, falando en galego eu non podo saber se cometen erros ortográficos, porque están a falar,
pero léxicos ... deses un montón.

O refrán di "Ver o aruxo no ollo alleo e non a trabe no propio" Non teño por costume criticar a ninguén nese sentido, xa que cada un fala como quere e como pode, pero outra cousa é a mass-media e os políticos cuxo deber é educar á poboación entre outras cousas.

Se un medio elixe a lingua na que quere falar ou escribir dáse por sentado que o vai facer de forma correcta e non vai meter a zoca cada dous por tres, eu non teño idea algunha do que lles esixen aos presentadores para traballar no medio, e paréceme moi ben que na súa casa falen como lles guste, pero cando se dirixen aos oíntes teñen que coidar o seu léxico. Só hoxe escoitei "calqueira" "fai anos" "urbán" "esto" todo en media hora, máis ou menos.

E non é así señores presentadores, vostedes teñen que falar ben para iso lles pagamos todos os galegos, non si? No galego normativo é "calquera", os galegos non sabemos "facer anos" porque malia o que dicimos en castelán os anos hainos "hai tempo" e o tempo meteorolóxico vai "vai calor, vai frío, vai chover...", é "urbano" o mesmo que en castelán, porque é unha palabra culta e é "isto".

E por último, que non derradeiro, unha dúbida que teño dende
hai tempo: A min cando era nena explicáronme que en castelán os verbos que tiñan dous participios (un irregular e outro regular) o participio irregular utilizábase como adxectivo e o regular entre outras cousas para conxugar o verbo nos tempos compostos.

Chámame moito atención cando oio " asignaturas suspendidas" isto fai que pense que están penduradas dalgún sitio, por exemplo da fiestra. Non será "asignaturas suspensas???.

O señor Feijóo, a señora Pilar Farjas, Conselleira de Sanidade, e moitos políticos galegos teñen a disciplina da Lingua Galega Suspensa. Non si?


Versión en castelán

Una enmienda debatida este miércoles en el Parlamento Vasco pide "aprovar" ayudas para "hinundaciones", dos faltas de ortografía de bulto que se completan con un "entormo", lo que parece más un error de escritura.

En todos los medios de comunicación se criticaba este escrito y ahora incluso yo tengo puesta la Galega y también se suman a la crítica y mientras hacen esto hablando en gallego yo no puedo saber si cometen errores ortográficos, porque están hablando, pero léxicos ... de esos... un montón.

El refrán dice "
Ver la paja en el ojo ajeno, y no la viga en el propio". No tengo por costumbre criticar a nadie en ese sentido, ya que cada uno habla como quiere y como puede, pero otra cosa es la mass-media y los políticos cuyo deber es educar a la población entre otras cosas.

Si un medio elige la lengua en la que quiere hablar o escribir se da por sentado que lo va a hacer de forma correcta y no va a meter la pata cada dos por tres, yo no tengo ni idea de lo que les exigen a los presentadores para trabajar en el medio, y me parece muy bien que en su casa hablen como les guste, pero cuando se dirigen a los oyentes tienen que cuidar su léxico.

Sólo hoy escuché "calqueira" "hace años" "urbán" "esto" todo en media hora, más o menos.
Y no es así señores presentadores, ustedes tienen que hablar bien para eso les pagamos todos los gallegos, no es cierto?

En el gallego normativo es "calquera", los gallegos no sabemos "hacer años" porque a pesar de lo que decimos en castellano los años "los hay" "hai anos" y el tiempo meteorológico va "vai calor, vai frío, vai chover...", es "urbano" lo mismo que en castellano, porque es una palabra culta y es "isto".

Y por último una duda que tengo desde hace tiempo:
A mí cuando era niña me explicaron que en castellano los verbos que tenían dos participios (un irregular y otro regular) el participio irregular se utilizaba como adjetivo y el regular entre otras cosas para conjugar el verbo en los tiempos compuestos.
Me llama mucho la atención cuando oigo " asignaturas suspendidas" esto hace que piense que están colgadas de algún sitio, como por ejemplo de la ventana. No será "¿¿¿asignaturas suspensas???.

El señor Feijóo, la señora Pilar Farjas, Conselleira de Sanidad, y muchos políticos gallegos tienen la disciplina de Lingua Galega
Suspensa. ¿Verdad?

martes, 22 de septiembre de 2009

Por que non fumigan?





É unha mágoa que as autoridades non poñan freo a praga que afecta ás carballeiras, no concello de Coles comezou o ano pasado, este ano xa poucos carballos quedan libres da praga.
A "A
ltica quercetorum"
, insecto coñecido como pulga do carballo. contrólase fumigando as áreas máis afectadas para que non coma todas as follas e debilite aos carballos, deixándoos a mercé doutros fungos e insectos.


A mitoloxía galega e o carballo

O carballo foi considerado dende a antigüidade como unha árbore sagrada, conserva nas crenzas tradicionais unha serie de virtudes. Os carballos serqueiros ou cerquiños curan a sarna refregando o corpo contra a súa cortiza e deixando a roupa pendurada das súas pólas. Ao redor de determinados carballos execútanse ritos para curar o tangaraño ou enganido. Tamén curan as crebaduras dos nenos e a lumbalxia, o cabaleiro e outras afeccións dos ósos. Así mesmo son eficaces contra os meigallos, feridas de ollos, sombras, etc. Arredor de vellos carballos levantáronse moitos santuarios. Pouco a pouco foron pasando aos santos as propiedades dos carballos. Pero algúns resístense a cedelas. Quen toque o carballo da Magdalena, en San Martiño de Valdeorras, contrae as febres palúdicas. En Santa Mariña de Augas Santas o carballo milenario ten sangue en vez de sabia. As mozas e ata os mozos, van ao carballo de Vilardefrancos, en Carballo, e métenlle nos ocos pedras e exvotos para que lles proporcione con quen casar. A sombra do carballo é boa para a saúde. Contan que un carballo que gardaba un tesouro nas súas raíces. Un día o dono da terra atopou o tesouro e quixo collelo. Cavou e cavou pero non o conseguiu. O carballo negoullo porque en todos os anos que viviran xuntos nunca lle dera un saúdo.

Bibliografía: Dicionario dos seres míticos Galegos


Versión en castelán


Es una lástima que las autoridades no pongan freno a la plaga que afecta a los robledales del ayuntamiento de Coles comenzó el año pasado, este año ya pocos robles quedan libres de la plaga.
Altica quercetorum, insecto conocido como pulga del roble. Se controla fumigando las áreas más afectadas para que no coma todas las hojas y debilite a los robles, dejándolos a merced de otros hongos e insectos.


La mitogía gallega y el roble

El roble fue considerado desde la antigüedad como un árbol sagrado, conserva en las creencias tradicionales una serie de virtudes.
Los robles negros (Quercus tozza) curan la sarna frotando el cuerpo contra su corteza y dejando la ropa colgada de sus ramas. Alrededor de determinados robles se ejecutan ritos para curar el "tangaraño o enganido" (enflaquecimiento y deformación que afecta a los niños y que se atribuye a un ser maligno o al mal de ojo). También curan las hernias de los niños y la lumbalgia y otras afecciones de los huesos. Asimismo son eficaces contra las magias, heridas de ojos, sombras, etc. Alrededor de determinados robles se levantaron muchos santuarios. Poco a poco fueron pasando a los santos las propiedades de los robles. Pero algunos se resisten a cederlas. Quienes toquen el roble de la Magdalena, en San Martiño de Valdeorras, contrae las fiebres palúdicas. En Santa Mariña de Augas Santas el roble milenario tiene sangre en vez de sabia. Las jóvenes e incluso los jóvenes, van al roble de Vilardefrancos, en Carballo, y le meten en los huecos piedras y exvotos para que les proporcione con quien casarse. La sombra del roble es buena para la salud. Cuentan que un roble que guardaba un tesoro en sus raíces. Un día el dueño de la tierra encontró el tesoro y quiso cogerlo. Cavó y cavó pero no lo consiguió. El roble se lo negó porque en todos los años que habían vivido juntos nunca le había dado un saludo.