jueves, 22 de octubre de 2009

A Raposa e o Lobo


Así quedou a auga do río no que estivo a raposa e o lobo a pescar




Foise un día a raposa xunto do lobo e díxolle:

-Hoxe levei unha fartura de troitas que comín as que quixen.

-E logo como fixo para collelas, comadre?


-Pois atei unha cesta ao rabo e metinme no río dicindo: "Troitas á cesta e peixes ao rabo" e encheuse tanto que case non podía con ela para sacala.

-Pois esta noite vou eu -dixo o lobo.

Aquela noite caía unha xeada que metía medo, mais o lobo tiña tantas ganas de troitas que non se arredou polo frío que podía facer e foi onda a raposa para que lle atase a cesta ao rabo. A raposa, de cando en cando, pillaba unha pedra e botáballa na cesta e el dicía:

-Ai, comadre, como pesa!

Afondou a cesta co pe
so das pedras e a raposa dicíalle ao lobo que non tivese présa, que canto máis tempo estivese no río máis se lle enchía a cesta. A xeada apertaba cada vez máis de xeito que, cando o lobo se decatou, encarambeláranse o río e quedara preso polo rabo. Entón chamou pola raposa dicíndolle:

-Ai, comadre, vai buscar uns martelos, para romper os carambelos, pero vaia por lonxe dos palleiros que non o sintan os cadelos.

A raposa, en vez de ir por lonxe dos palleiros, ía o máis preto deles que podía. O lobo ao ver por onde ía, berroulle desesperado:

-Por lonxe dos palleiros, señora comadre!. Por lonxe dos palleiros!

E a raposa respondíalle:

-Que vaia por onde os palleiros? Xa vou! Xa vou!

E fixo de maneira que alborotou a todos os cans do lugar, que se botaron detrás dela. E a condenada, en lugar de ir por lonxe de onde estaba o lobo, colleu dereito a el. Cando o lobo viu que ía cara a el aquel fato de cans, berroulle á raposa:

-Por alá! Por alá, con esa xentiña!

E a raposa respondíalle:

-Que vaia axiña? Xa vou! Xa vou!


E foi pasando mesmo ao carón do lobo. Os cans botáronse todos a el de maneira que se viu tan aper
tado que se puxo a tirar con toda a forza ata que se deu soltado, mais quedoulle arrincado o rabo. E despois o lobo ía fuxindo por unha costa arriba, vertendo o sangue pola ferida en tanto que a raposa lle berraba:

-Quen será aquel guilindeiro que vai por aquel lombeiro cichando sangue polo traseiro?


Antoloxía do conto popular galego



El presidente del PP, Mariano Rajoy, y Esperanza Aguirre conversan durante un desayuno informativo (Efe).


Castelán


Fue un día la zorra junto al lobo y le dijo:

-Hoy pesqué una abundancia de truchas que comí las que quise.

-¿Y luego como hizo para cogerlas, comadre?

-Pues até una cesta al rabo y me metí en el río diciendo: "Truchas a la cesta y peces al rabo" y se llenó tanto que casi no podía con ella para sacarla.

-Pues esta noche voy yo -dijo el lobo.

Aquella noche caía una helada que metía miedo, pero el lobo tenía tantas ganas de truchas que no le dio miedo el frío que podía hacer y fue junto a la zorra para que le atara la cesta al rabo.
La zorra, de cuando en cuando, cogía una piedra y se la echaba en la cesta y él decía:

-¡Ay, comadre, como pesa!

Se hundió la cesta con el peso de las piedras y la zorra le decía al lobo que no tuviera prisa, que cuanto más tiempo estuviera en el río más se le llenaba la cesta.
La helada apretaba cada vez más de suerte que, cuando el lobo se enteró, se había congelado el río y había quedado preso por el rabo. Entonces llamó por la zorra diciéndole:

-Ay, comadre, vaya a buscar unos martillos, para romper el hielo, pero vaya lejos de los pajares para que no la oigan los perros.

La zorra, en vez de ir alejada de los pajares, iba lo más cerca que podía. El lobo al ver por donde iba, le chilló desesperado:

-¡Lejos de los pajares, señora comadre! ¡Lejos de los pajares!

Y la zorra le respondía:

-¿Qué vaya por los pajares? ¡Ya voy! ¡Ya voy!

E hizo de forma que enfureció a todos los perros del lugar, y estos comenzaron a correr detrás de ella. Y la "astuta", en lugar de ir lejos de donde estaba el lobo, fue hacia él.
Cuando el lobo vio que iba hacia él aquella jauría, le chilló a la zorra:

-¡Por allá! ¡Por allá, con esa gente!

Y la zorra le respondía:

-¿Qué vaya enseguida? ¡Ya voy! ¡Ya voy!

Y fue hacia a donde estaba el lobo. Los perros se echaron todos a él de manera que se vio tan apurado que se puso a tirar con todas sus fuerzas hasta que consiguió soltarse, pero arrancó el rabo.
Y después el lobo iba huyendo por una cuesta arriba, vertiendo la sangre por la herida en tanto que la zorra le chillaba:

-¿Quién será aquel gilipollas que va por aquel costero echando sangre por trasero?


miércoles, 21 de octubre de 2009

Pedra






Ser unha pedra vella
na rilleira dos tempos espetada!
Ergueita pedra dos picoutos
namorada do vento!

Non ser pedra de chouza,
de valado,
de estrema
nin sequera reloxo de sol
nin voltexada pedra de muíño.

Pedra dos montes,
espida
sen latexos de home no seu cerne,
sen adoridos pálpitos
de tolo corazón que me arrepíe.
Pedra namais que non cobice o corvo,
o home
que a aldraxe.

Pedra de pazo non,
nin de menhir,
nin campa,
nin machada de seixo.

Pedra.

Laxe nas corgas de auga nidia.
Penedo ergueito ó pé do río.
Pedra de serra,
de cumios,
ceibe da ollada dos canteiros.

Rocha para rotas,
para marcar no vento singraduras.

Faro
do vento montesío.
Pedra

Victor Campio Pereira, O aire, a luz e o canto (Poesía reunida 1987-2006)






Castelán

Piedra


Ser una piedra vieja
en las huellas de los tiempos clavada!
Erguida piedra de las cumbres (1)
enamorada del viento!

No ser piedra de cercado, (2)
de vallado,
de linde
ni siquiera reloj de sol
ni volteada piedra de molino.

Piedra de los montes,
desnudada,
sin latidos de hombre en su cerne,
sin dolorosos pálpitos
de loco corazón que me estremezca.
Piedra nada más que no codicie el cuervo,
el hombre
que la ultraje.

Piedra de pazo no,
ni de menhir,
ni lápida,(3)
ni hacha de cuarzo.(4)

Piedra.

Losa en los estanques de agua limpia.
Roca erguida junto al río.
Piedra de sierra,
de cumbres,
libre de la mirada de los canteros.

Roca para camino,
para marcar en el viento singladuras.

Faro
del viento montesino.
Piedra
Vocabulario

1- picouto, el equivalente castellano es -> Punta escarpada de un monte o montículo de forma cónica.
2- chouza/chousa, el equivalente en castellano es -> Finca o prado o porción de monte cerrado por una cerca.
3- campa, el equivalente castellano es -> Losa, lápida.
4- seixo, el equivalente en castellano es -> Guijarro, piedra lisa, dura y de pequeño tamaño. Cuarzo

martes, 20 de octubre de 2009

Hoxe copio e pego


foto copiada do xornal Galicia Hoxe


esta é miña,
É un camiño escuro, de sombras, no inverno hai charcos e hai que ir saltando polas pedras, pero ao final loce o sol

Este artigo de opinión saqueino do xornal Galicia Hoxe e escribiuno

MIGUEL ANXO FERNÁN VELLO

Idioma, propaganda e liberdade

Unha señora que lidera un minoritario e ruidoso grupo galegófobo -extremadamente politizada ela e con nula bagaxe intelectual- entende que o obxectivo da gran manifestación histórica celebrada o pasado 18 de outubro en defensa do idioma propio de Galicia -todo un movemento cívico de masas- consiste en que "son xente que quere impoñer unha cousa, que pretende recortar liberdades". E despois, afogada pola imposición do galego que ela ve en todas partes e que tanto mal causa, de xeito tan grave e angustioso, nos seus círculos, engade, coa típica e patética contractura xestual destes casos: "¡Por deus, un pouco de aire, un pouco de liberdade!". Xustamente cando o idioma galego perde falantes a fume de carozo, cando se está a producir unha morte lenta do idioma propio do pobo galego -todos os estudos realizados indican iso-, a galegofobia organizada repite unha e outra vez, até a extenuación, que existe unha imposición do galego. ¿E terá algo que ver isto con ese tipo de cegueiras parciais que se producen nos trastornos histéricos? ¿U-la imposición do galego? ¿Que liberdades pretenden recortar os cidadáns -máis de 75.000 segundo cálculos ben atinados- que se manifestan -todo o arco político da oposición, incluídos militantes a título individual do PP- en defensa do gran patrimonio inmaterial, a nosa lingua milenaria, de Galicia? Resulta difícil de entender, dende un punto de vista lóxico, a reacción histérica (cega e irracional) dos galegófobos. ¿Por que reiteran unha e outra vez, teimosos e solertes, a mentira da imposición e do recorte de liberdades? Mais velaquí que obtiven, despois de lle dar varias voltas, unha posíbel explicación. Esta xente, que despreza vilmente o idioma galego, leu -e lidos, o que se di lidos deben ser pouco- os 11 principios da propaganda que lle son atribuídos a Goebbels. O principio 4, o da "esaxeración e desfiguración", di que hai que "converter calquera anécdota en ameaza grave" e do principio 6, o da "orquestración", tan seguido pola galegofobia, falaremos mañá..


Para os de fóra de Galiza e para os que viven desta terra pero non lles interesa a súa cultura, aí vai en

Castelán

Una señora que lidera un minoritario y ruidoso grupo galegófobo -extremadamente politizada ella y con nulo bagaje intelectual- entiende que el objetivo de la gran manifestación histórica celebrada el pasado 18 de octubre en defensa del idioma propio de Galicia -todo un movimiento cívico de masas- consiste en que "son gente que quiere imponer una cosa, que pretende recortar libertades". Y después, ahogada por la imposición del gallego que ella ve en todas partes y que tanto mal causa, de manera tan grave y angustiosa, en sus círculos, añade, con la típica y patética contractura gestual de estos casos: "¡Por dios, un poco de aire, un poco de libertad!".
Justamente cuando el idioma gallego pierde hablantes a toda pastilla, cuando se está a producir una muerte lenta del idioma propio del pueblo gallego -
todos los estudios realizados indican eso-, la galegofobia organizada repite una y otra vez, hasta la extenuación, que existe una imposición del gallego. ¿Y tendrá algo que ver esto con ese tipo de cegueras parciales que se producen en los trastornos histéricos? ¿Dónde está la imposición del gallego? ¿Qué libertades pretenden recortar los ciudadanos -más de 75.000 según cálculos bien certeros- que se manifiestan -todo el arco político de la oposición, incluidos militantes a título individual del PP- en defensa del gran patrimonio inmaterial, nuestra lengua milenaria, de Galicia? Resulta difícil de entender, desde un punto de vista lógico, la reacción histérica (ciega e irracional) de los galegófobos. ¿Por que reiteran una y otra vez, tercos y astutos, la mentira de la imposición y del recorte de libertades? Pero he aquí que obtuve, después de darle varias vueltas, una posible explicación. Esta gente, que desprecia vilmente el idioma gallego, leyó -y leídos, lo que se dice leídos deben ser poco- los 11 principios de la propaganda que le son atribuidos a Goebbels. El principio 4, lo de la "exageración y desfiguración", dice que hay que "convertir cualquier anécdota en amenaza grave" y del principio 6, lo de la "orquestación", tan seguido por la galegofobia, hablaremos mañana...




lunes, 19 de octubre de 2009

A manifestación polo galego




O domingo 18 de outubro entre 50.000 (cifra dada pola Policía Local de Compostela) e 100.000 cifra dada pola organización) galegas e galegos, de diferentes adscricións ideolóxicas, estratos sociolóxicos, e usos da lingua, nos manifestamos na defensa do noso idioma fronte o reiterado ataque que está a sufrir por parte do goberno da Xunta de Galiza presidido por Alberto Núñez Feijóo (PP), convocadas e convocados pola Plataforma Cidadá Queremos Galego integrada por unha diversidade plural de centos de colectivos e persoas.

Os medios de comunicación públicos do noso país (a Radio Galega e maila Televisión de Galicia) non ofreceron unha información veraz que se axustase á realidade do verdadeiro impacto que tivo a mobilización, que contou cun resultado histórico en participación. Nese senso é preciso denunciar a obscena manipulación que por parte dos Servizos Informativos da TVG se quería levar a cabo, pretendendo iniciar unha conexión en directo coa manifestación, no momento xusto en que a primeira lectura do manifesto rematara, e as xentes que ateigaban a Praza da Quintana ían abandonándoa paulatinamente para permitir a entrada dos milleiros de persoas que inda non puideran entrar, e que agardaban nas Praza das Praterías e os seus arredores, e que finalmente encheron por segunda vez a Quintana. É evidente que a distorsión informativa tiña a intencionalidade de ofrecer unha imaxe minorizada dunha mobilización masiva, nun intento claro de manipulación que os milleiros de persoas presentes contestaron berrando, durante preto de dez minutos e con notábel indignación, a consigna "Televisión, manipulación", o que provocou que o equipo da TVG abandonase a praza.

Fronte a esa situación é preciso denunciar e difundir publicamente o acontecido, ao tempo que esixir que os medios de comunicación que pagamos todas e todos os galegos, deixen de ser un instrumento para a deformación interesada, cando non para a propaganda, en beneficio do Partido Popular no goberno do país.




Para os que non son galegos

El domingo 18 de octubre entre 50.000 (cifra dada por la Policía Local de Compostela) y 100.000 cifra dada por la organización) gallegas y gallegos, de diferentes adscripciones ideológicas, estratos sociológicos, y usos de la lengua, nos manifestamos en la defensa de nuestro idioma frente el reiterado ataque que está sufriendo por parte del gobierno de la Xunta de Galiza presidido por Alberto Núñez Feijóo (PP), convocadas y convocados por la Plataforma Ciudadana Queremos Gallego integrada por una diversidad plural de cientos de colectivos y personas.

Los medios de comunicación públicos de nuestro país (la Radio Gallega y la Televisión de Galicia) no ofrecieron una información veraz que se ajustara a la realidad del verdadero impacto que tuvo la movilización, que contó con un resultado histórico en participación. En ese sentido es preciso denunciar la obscena manipulación que por parte de los Servicios Informativos de la TVG se quería llevar a cabo, pretendiendo iniciar una conexión en directo con la manifestación, en el momento justo en que la primera lectura del manifiesto había terminado, y gente que atestaban la Plaza de la Quintana se iba manchando paulatinamente para permitir la entrada de millares de personas que todavía no habían podido entrar, y que aguardaban en las Plaza de las Praterías y sus aledaños, y que finalmente llenaron por segunda vez a la Quintana. Es evidente que la distorsión informativa tenía la intencionalidad de ofrecer una imagen minorizada de una movilización masiva, en un intento claro de manipulación que los millares de personas presentes contestaron chillando, durante cerca de diez minutos y con notable indignación, la consigna "Televisión, manipulación", lo que provocó que el equipo de la TVG abandonara la plaza.

Frente a esa situación es preciso denunciar y difundir públicamente el acontecido, al tiempo que exigir que los medios de comunicación que pagamos todas y todos los gallegos, dejen de ser un instrumento para la deformación interesada, cuando no para la propaganda, en beneficio del Partido Popular en el gobierno del país.