sábado, 30 de enero de 2010

MANIFESTO POLA SOLIDARIEDADE




Ninguén ten a potestade de elixir o lugar onde vai nacer, nin as posibilidades económicas da familia que o vai acoller ou do país no que vai desenvolverse a súa existencia. A terra ten extraordinarias riquezas, pero todos sabemos que están moi mal repartidas, e que conviven neste planeta azul xentes que se poden permitir todos os luxos con outras que non poden sobrevivir por falta de alimentos, de hixiene, ou dunha mínima asistencia sanitaria. O noso é un mundo de contrastes, pero agora non hai desculpa. Cos excedentes de produción que apodrecen cada día no primeiro mundo poderíase solucionar a fame do terceiro, pero..., qué?... sae máis barato deixalos perder que transportalos, a pesar de todos os medios (de trasporte, conservación de alimentos, etc...)dos que dispoñemos na actualidade. Por iso, creo que chegou a hora de facer algo e o primeiro paso, dos moitos que hai que dar para solucionar esta traxedia humana, é tomar conciencia todos. Iso tratamos os blogueiros que publicamos hoxe este manifesto:


QUEN SOMOS:

Os que subscribimos este manifesto somos cidadáns no pleno uso dos nosos dereitos civís, e titulares da soberanía popular, da que emanan os poderes do Estado. Os asinantes dirixímonos a todos os cidadáns do mundo, coñecedores da situación de atraso, fame e enfermidade na que se atopa gran parte da poboación humana nun momento histórico, como o actual, no que se dispoñen dos suficientes medios políticos, económicos e científicos que puidesen solucionar estes problemas. Este manifesto ten vocación de universalidade, e vai dirixido a toda a humanidade, por iso a versión orixinal en español será traducida a diversas linguas, pois o noso propósito consiste en facer ouvir a voz da opinión pública nos lugares nos que se toman as decisións políticas e económicas do mundo.

A QUEN NOS DIRIXIMOS:

Dirixímonos á clase política gobernante dos nosos países, composta por aqueles que eliximos, libremente, nunhas eleccións democráticas; así como aos máis altos mandatarios das Organizacións Internacionais, como a O.N.U. e aos Presidentes e Gobernos dos países máis ricos da terra.

MANIFESTÁMOSLLES:

1.- Que este texto ten a súa orixe na constatación da extrema situación de necesidade e de fame que sofre unha gran parte da poboación da Terra e na desigual e inxusta repartición de bens que existe actualmente no mundo.

2.- Que consideramos que dita situación é intrinsecamente perversa e non admisible nin moral nin eticamente, dado que todos os seres humanos nacen libres e iguais. Igualmente, temos presente que todos os cidadáns do mundo teñen eses dereitos desde o mesmo instante do seu nacemento e non como unha promesa futura cuxa conquista dependa da realidade política, social ou económica dos seus países.

3.- Que defendemos que é completamente inxusto, inmoral e un crime humanitario punible ante os tribunais internacionais e a Historia que, en pleno Século XXI, existan seres humanos que pasen fame no mundo, e que morran por iso. Que é un agravante dese crime que, existindo as leis internacionais suficientes, así como os medios técnicos, económicos e científicos para corrixir devandita situación, os que exercen o poder no mundo non leven a cabo as accións necesarias para solucionar o que xeracións futuras cualificarán de verdadeiro xenocidio no que serán culpables todos aqueles que, tendo os medios para solucionar o problema, non os empregaron.

4.- Que consideramos que esta inxusta situación é contraria ao dereito Natural, aos Dereitos humanos e ás normas da máis elemental ética, e entendemos que chegou o momento de que a voz da opinión pública esixa dos seus gobernantes o final de tal estado de cousas.

5.- Que o presente manifesto non é un manifesto utópico; e que tampouco é un manifesto político, nin se pretende co mesmo a instauración dunha nova orde política ou socio-económico mundial, nin ningún menoscabo do tecido empresarial, sanitario e social do mundo desenvolvido, senón a máis elemental xustiza cos desfavorecidos. POR TODO ISO,

ESIXIMOS aos nosos GOBERNANTES:

1.- A adopción de medidas inmediatas e urxentes para paliar tal situación de fame, enfermidade e desnutrición no terceiro mundo. Consideramos que tales medidas non constitúen unha utopía, senón que son perfectamente viables e posibles.

2.- Manter o compromiso de cumprir os Obxectivos do Milenio que, establecidos por Nacións Unidas no ano 2000, definen os principios aos que ha axustarse a actuación dos países e do sistema económico internacional para superar, co horizonte fixado en 2015, as inxustizas que afectan á humanidade.

3.- A realización de accións solidarias sistemáticas cos países máis desfavorecidos e que se estableza unha orde lóxica e humana de prioridades na política económica, con proxectos intelixentes que creen riqueza e postos de traballo nos países pobres, facilitando un desenvolvemento sustentable e un progreso que lles axude, ademais, á consolidación dunha rede sanitaria, económica e social estable que faga imposible o retorno á situación de partida e favoreza a consolidación dun réxime político interno democrático.

4.- Que se tomen as medidas necesarias para que os países ricos destinen unha parte dos seus orzamentos á creación de riqueza e de empresas nos países máis desfavorecidos; así como a adopción dun acordo internacional, que debería subscribirse na ONU de obrigado cumprimento para os países desenvolvidos.

5.- A implantación dun código ético que regule a estratexia das empresas multinacionais, así como a eliminación dos paraísos fiscais e a aplicación da taxa Tobin ás transaccións comerciais internacionais, que permita crear un fondo de solidariedade xestionado por Nacións Unidas.

6.- Non aceptaremos simples declaracións de principios que non se traduzan en políticas concretas. En definitiva, APELAMOS ao sentido da xenerosidade e da humanidade de todos, e fundamentalmente da clase política internacional. Desde a terra que espera e cre firmemente na Solidariedade que constrúa un mundo mellor e máis xusto, a 30 de xaneiro de 2010"" ..

miércoles, 27 de enero de 2010

Homenaxe a Mariel Manrique


luns martes xoves
venres sábado



A estrela número 4:
Os Nenos



"Abandonada á furia das ondas e do monstruoso animal, Andrómeda non era só unha fermosa doncela encadeada, castigada polo pecado alleo. No fondo era unha nena espida, posuída polo medo e a necesidade de amor".

"illic inmeritam maternae pendere linguae
Andromedam poenas iniustus iusserat Ammon".( Metamorfose lib. IV (670-671)
"alí o inxusto Amón mandara a Andrómeda, que non o merecía, pagar o castigo que debía a súa nai, por falar demais"

¿Has visto a esta menor?

Viches a esta menor?



imaxes baixadas da internet


Miro tu foto pegada en la pared de la comisaría.
Miro a túa foto apegada na parede da comisaría.

Ya pasó tanto tiempo desde que te fuiste

Xa transcorreo tanto tempo dende que te fuches

que tu foto podría ser la de un fantasma.

que a túa foto podería ser a dunha pantasma.

Pero tus ojos verdes insisten en brillar

Pero os teus ollos verdes insisten en brillar

(¿cómo se puede brillar así desde un papel desfigurado?)

(como se pode brillar así desde un papel estragado?)

y tu sonrisa todavía se suelta y se abre como un piano.

e o teu sorriso aínda se solta e se abre coma un piano.

Una Unidad Funcional de Instrucción en lo Correccional

Unha Unidade Funcional de Instrución no Correccional

te buscó y se cansó de buscarte.

buscoute e cansouse de buscarte.

Dónde estás, Jacqueline?

Onde estás, Jacqueline?

Tenías el pelo negro sujeto en dos colitas

Tiñas o pelo negro suxeito en dúas coletas

y al borde de la foto, el cuello de una camisa a cuadros.

e ao bordo da foto, o colo dunha camisa a cadros.

Tenías solamente siete años y no sé

Tiñas só sete anos e non sei

si los tuviste para siempre o los sobrepasaste.

se os tiveches para sempre ou os superaches.

Podrías no estar. O estar en cualquier parte.

Poida que xa non esteas. Ou esteas en xalundes.

Te convertiste en una aguja que penetra hasta el hueso.

Convertícheste nunha agulla que penetra até o óso.

En una serie de intuiciones y pistas desconectadas.

Nunha serie de intuicións e pistas desconectadas.

En un signo de interrogación que sabe a hiel.

Nun signo de interrogación con sabor ao fel

¿Quién te mordió, te cuidó, te desgarró, te preparó la cama?

Quen te trabou, te coidou, te esgazou, che preparou a cama?

¿Quién se apropió de vos y te condujo

Quen se apropiou de ti e te conduciu

a la república enloquecedora de la nada?

á república enlouquecedora de ningures?

¿Quiénes son? ¿Quién es? ¿Quien fue?

Quen son? Quen é? Quen foi?

¿Quién te tapó la boca y se llevó tu cara?

Quen che tapou a boca e levou a túa cara?

Tu felicidad no miente en esa foto. Dudo que te maltrataran.

A túa felicidade non mente nesa foto. Dubido que te maltratasen.

Si hubieras necesitado irte,

Se tiveses necesidade de irte,

también hubieras necesitado regresar.

tamén terías necesidade de retornar.

Pero la única evidencia es que no volviste.

Pero a única certeza é que non volviches.

¿Dónde estás Jacqueline?

Onde estás Jacqueline?

¿Qué fosa en este mundo puede ser tan honda?

Que foxo neste mundo pode ser tan fondo?

¿Cómo será esperarte cada día?

Como será esperarte día tras día?

¿Cómo será gritar y que ni el eco responda?

Como será berrar e que nin o eco responda?














lunes, 25 de enero de 2010

A semana de MARIEL MANRIQUE



O luns



O xoves



O venres



O martes



O sábado


O mercores será o día que eu lle adique a entrada a

MARIEL MANRIQUE