Esta é a primeira entrada do Mes da Música
Idea de María Jesús do blog Paradeladecoles
-> Versión Galega
Edith Piaf foi a dama e señora da canción francesa do século XX. Ninguén xamais, nin antes nin despois, foi capaz de chegar tan forte ao corazón dos seus paisanos. Para os franceses é a voz da dor, da melancolía, da tristeza.
Despois dunha nenez triste, abandonada pola súa nai, criada por unha avoa de moral un pouco relaxada, preto dun pai artista que a puxo a traballar moi pronto no circo. Aos dezanove anos púxose a cantar nos parques públicos de Pigalle. Alí foi descuberta por Louis Leplée que a puxo a cantar no seu cabaret.
Despois do asasinato de Leplée o letrista Raymond Asso tomou as rendas da carreira de Edith Piaf. A desgraza nunca abandonou a súa vida, perdeu unha filla cando só tiña dezaoito meses. Coa chegada da guerra mantívose fiel as súas raíces e aos seus principios traballando para a Resistencia. Rematada a guerra, continuou coa súa carreira coa regrabación dos seus primeiros éxitos e novos temas.
Participou en películas, conquistou América e o mundo e grabou centos de cancións inolvidables, temas como L´actcordéoniste, Les trois cloches, L´hymne á l´amour, La vie en rose, Non, je ne regrette rien, Milord...
Tamén protagonizou unha comedia musical.
Morreu en 1963 en París.
Idea de María Jesús do blog Paradeladecoles
-> Versión Galega
Edith Piaf foi a dama e señora da canción francesa do século XX. Ninguén xamais, nin antes nin despois, foi capaz de chegar tan forte ao corazón dos seus paisanos. Para os franceses é a voz da dor, da melancolía, da tristeza.
Despois dunha nenez triste, abandonada pola súa nai, criada por unha avoa de moral un pouco relaxada, preto dun pai artista que a puxo a traballar moi pronto no circo. Aos dezanove anos púxose a cantar nos parques públicos de Pigalle. Alí foi descuberta por Louis Leplée que a puxo a cantar no seu cabaret.
Despois do asasinato de Leplée o letrista Raymond Asso tomou as rendas da carreira de Edith Piaf. A desgraza nunca abandonou a súa vida, perdeu unha filla cando só tiña dezaoito meses. Coa chegada da guerra mantívose fiel as súas raíces e aos seus principios traballando para a Resistencia. Rematada a guerra, continuou coa súa carreira coa regrabación dos seus primeiros éxitos e novos temas.
Participou en películas, conquistou América e o mundo e grabou centos de cancións inolvidables, temas como L´actcordéoniste, Les trois cloches, L´hymne á l´amour, La vie en rose, Non, je ne regrette rien, Milord...
Tamén protagonizou unha comedia musical.
Morreu en 1963 en París.
Non, rien de rien
Non, nada de nada
Non, je ne regrette rien
Non, eu non lamento nada
Ni le bien qu´on m´a fait, ni le mal
Nin o ben que me fixeron, nin o mal
Tout ça m´est bien égal
Todo me dá o mesmo!
Non, rien de rien
Non, nada de nada
Non, je ne regrette rien
Non, eu non lamento nada
C´est payé, balayé, oublié
Iso está pagado, varrido, esquecido
Je me fous du passé
Fago o louco do pasado
Avec me souveniers
coas miñas lembranzas
J´ai allumé le feu
fixen unha fogueira
Mes chagrins, mes plaisirs
As miñas tristuras, os meus praceres
Je n´ai plus besoin d´eux
Xa non me son necesarios
Balayés mes amours
Varridos os amores
Avec leurs trémolos
e todos os tremores
Balayés pour toujours
Varridos para sempre
Je repars à zèro
comezo de cero
Non, rien de rien
Non, nada de nada
Non je ne regrette rien
Non, eu non lamento nada
Ni le bien qu´on m´a fait, ni le mal
Nin o ben que me fixeron, nin o mal
Tout ça m`est bien égal
Todo me dá o mesmo
Non, rien de rien
Non, nada de nada
Non, je ne regrette rien
Non, eu non lamento nada
Car ma vie
Porque a miña vida
Car mes joies
Porque as miñas alegrias
Aujourd`hui
Hoxe
Ça commence avec toi...
Todo iso comeza contigo...
-> Versión en castellano
Edith Piaf fue la dama y señora de la canción francesa del siglo XX. Nadie jamás, ni antes ni después, fue capaz de llegar tan fuerte al corazón de sus paisanos. Para los franceses es la voz del dolor, de la melancolía, de la tristeza.
Después de una niñez triste, abandonada por su madre, criada por una abuela de moral un poco relajada, cerca de un padre artista que la puso a trabajar muy pronto en el circo. A los diecinueve años se puso a cantar en los parques públicos de Pigalle. Allí fue descubierta por Louis Leplée que la llevó a cantar en su cabaret.
Después del asesinato de Leplée el letrista Raymond Asso tomó las riendas de la carrera de EdithPiaf.
La desgracia nunca abandonó su vida, perdió una hija cuando sólo tenía dieciocho meses. Con la llegada de la guerra se mantuvo fiel a sus raíces y a sus principios trabajando para la Resistencia. Terminada la guerra, continuó con su carrera con la regrabación de sus primeros éxitos y nuevos temas.
Participó en películas, conquistó América y el mundo y grabó cientos de canciones inolvidables, temas como L´actcordéoniste, Lees trois cloches, L´hymne a la l´amour, Lana vie en rose, No, jene regrette rien, Milord...
También protagonizó una comedia musical.
Murió en 1963 en París.
Edith Piaf fue la dama y señora de la canción francesa del siglo XX. Nadie jamás, ni antes ni después, fue capaz de llegar tan fuerte al corazón de sus paisanos. Para los franceses es la voz del dolor, de la melancolía, de la tristeza.
Después de una niñez triste, abandonada por su madre, criada por una abuela de moral un poco relajada, cerca de un padre artista que la puso a trabajar muy pronto en el circo. A los diecinueve años se puso a cantar en los parques públicos de Pigalle. Allí fue descubierta por Louis Leplée que la llevó a cantar en su cabaret.
Después del asesinato de Leplée el letrista Raymond Asso tomó las riendas de la carrera de EdithPiaf.
La desgracia nunca abandonó su vida, perdió una hija cuando sólo tenía dieciocho meses. Con la llegada de la guerra se mantuvo fiel a sus raíces y a sus principios trabajando para la Resistencia. Terminada la guerra, continuó con su carrera con la regrabación de sus primeros éxitos y nuevos temas.
Participó en películas, conquistó América y el mundo y grabó cientos de canciones inolvidables, temas como L´actcordéoniste, Lees trois cloches, L´hymne a la l´amour, Lana vie en rose, No, jene regrette rien, Milord...
También protagonizó una comedia musical.
Murió en 1963 en París.
No, nada de nada
No, yo no lamento nada
Ni el bien que se me han hecho, ni el mal
Todo esto me da igual
No, nada de nada
No, yo no lamento nada
Está pagado, barrido, olvidado
Me hago el loco del pasado
Con mis recuerdos
Hice una fogata
Mis tristezas, mis placeres
Ya no los necesito
Barridos mis amores
y todos los temores
Barridos para siempre
Comienzo de cero
No, nada de nada
No yo no lamento nada
Ni el bien que me han hecho, ni el mal
Todo esto me da igual!
No, nada de nada
No, yo no lamento nada
Porque mi vida
Porque mis alegrías
Hoy
Todo esto comienza contigo...