sábado, 4 de febrero de 2012

Boa viaxe Wislawa Szymborska


Puiden ser eu mesma, pero sen que me sorprendese,
o que significaría
ser alguén completamente diferente.

WISLAWA SZYMBORSKA


FILLOS DA ÉPOCA



Somos fillos da nosa época,

e a nosa época é política.

Todos os teus, os meus, os nosos,os vosos

problemas diúrnos, e os nocturnos,

son problemas políticos.

Queiras ou non,

os teus xenes teñen un pasado político,

a túa pel un matiz político

e os teus ollos unha visión política.

Canto dis produce unha resonancia,

canto calas implica unha elocuencia

inevitablemente política.

Mesmo ao camiñar por bosques e pradarías

dás pasos políticos en terreo político.

Os poemas apolíticos son tamén políticos,

e no alto resplandece a lúa,

un corpo xa non luar.

Ser ou non ser, esta é a cuestión.

Que cuestión?, adiviña corazón:

unha cuestión política.

Adquirir significado político

nin sequera require ser humano.

Basta ser petróleo,

penso composto ou materia reciclada.

Ou a mesa de debates de deseño durante meses discutido:

redonda?, cadrada?, que mesa é mellor

para deliberar acerca da vida e da morte?

Mentres, perecía xente,

morrían animais,

ardían casas,

e os campos quedaban ermos

como en épocas remotas

e menos políticas.

szymborska_firr





Versión en Castelán


Pude haber sido yo misma, pero sin que me sorprendiera,
lo que habría significado
ser alguien completamente diferente.

WISLAWA SZYMBORSKA


HIJOS DE LA ÉPOCA


Somos hijos de nuestra época,

y nuestra época es política.

Todos tus, mis, nuestros, vuestros

problemas diurnos, y los nocturnos,

son problemas políticos.

Quieras o no,

tus genes tienen un pasado político,

tu piel un matiz político

y tus ojos una visión política.

Cuanto dices produce una resonancia,

cuanto callas implica una elocuencia

inevitablemente política.

Incluso al caminar por bosques y praderas

das pasos políticos en terreno político.

Los poemas apolíticos son también políticos,

y en lo alto resplandece la lunar,

un cuerpo ya no lunar.

Ser o no ser, ésta es la cuestión.

¿Qué cuestión?, adivina corazón:

una cuestión política.

Adquirir significado político

ni siquiera requiere ser humano.

Basta ser petróleo,

pienso compuesto o materia reciclada.

O la mesa de debates de diseño durante meses discutido:

¿redonda?, ¿cuadrada?, ¿qué mesa es mejor

para deliberar acerca de la vida y de la muerte?

Mientras, perecía gente,

morían animales,

ardían casas,

y los campos se quedaban yermos

como en épocas remotas

y menos políticas.


szymborska_firr

19 comentarios:

RGAlmazán dijo...

Una mujer que vivió épocas distintas y que supo estar a la altura.
Este poema seguro que lo dedicó a todos aquellos que, diciendo que no quieren saber nada de la política, sirven al poder establecido con su ignorancia consentida.
Bicos

Salud y República

Eastriver dijo...

¿Sabes qué pasa? Que a mí no me emocionaba mucho esta mujer. Yo reconozco que su voz era muy personal, qué fue muy valiente y todo eso, pero poéticamente nunca le pillé el punto. Ahora bien, no digo que no tuviera razón, ni que no haya sentido su muerte, pues su figura intelectual era incuestionable.

¿Tradujiste tú el poema?

Paz Zeltia dijo...

á rosa da foto só lle falta poder arrecendela...

e a poeta, eu escoitara o seu nome algunha vez, pero non lera nada. Agora, despois do teu post espertouseme a curiosidade. Estiven remexendo por internet, acerca da súa vida, da súa obra. Unha muller interesantísima. Premio Nobel, nada menos!

mariajesusparadela dijo...

Hoxe recibín un correo completiño sobre a súa obra e figura. Remíticho.

Rita dijo...

Muy acertado, no lo conocía
bicos

Juan Carlos dijo...

Inteligentes palabras.
Salu2

Isabel Martínez Barquero dijo...

Como con cualquiera de los poemas que leo y releo estos días de ella, me cala, me llega hondo, me impresiona con esa forma tan suya de hondura desde la aparente no-hondura, de decir como quien no dice. Ella era así: tocaba el quid de las cuestiones y las envolvía con trajes de aparente despiste, de apartarse un poquito para volver de nuevo a sacudir la conciencia con un verso definitivo y pleno.
Gracias por Wislawa, amiga.
Un beso.

Maripaz dijo...

No conocia a esta poeta. Muchas gracias por traerla hoy a tu rincón.
Muy guapos, Sami, Iker, y Alicia.
Bicos

Raposo dijo...

Non lin nada desa poetisa, pero ten razón: todo o enchoupa a política (por desgraza).

rivela dijo...

Non coñecia a esa poetisa, pero con esta entrada tua xa me entrou a curiosidade, vou buscar en internet. biquiños

Anónimo dijo...

Preciosa foto de la cabecera...
Un recuerdo a una gran escritora de sensaciones.
Te mando un beso.

Rafael Humberto Lizarazo Goyeneche dijo...

No importa la época, no importa el país, el poema es universal y para bien o para mal la política hace pare de nuestras vidas.

Abrazos.

felicitat dijo...

Que poesía tan hermosa! solamente la naturaleza no entiende de política, o sí... jajaja!! Me gusta mucho la foto de la rosa, nada que ver con política... jajaja Besos,

Isabel Barceló Chico dijo...

Sencillamente impresionante. Cuánta verdad encierran estas palabras, desde la primera hasta la última línea. Y cuánta actualidad. Besos, querida amiga.

matrioska_verde dijo...

http://entrenomadas.wordpress.com/2012/02/05/wislawa-szymborska/

de seguro que che ha de gustar ler este enlace, a mín gustoume.

bqñs,

José Vte. dijo...

Me uno al recuerdo. Descanse en paz.

Un abrazo

paideleo dijo...

E con ela morreu unha poeta de categoría.

A nena do paraugas dijo...

Tampouco eu a coñecía e vexo que me perdín moitas cousas das que podo aprender.

Grazas por traela aquí.

Bicos.

emejota dijo...

Me ocurre como a Felicitat, me ha llamado más la atención la rosa y el rostro de tus nietos. Qué guapos, ¡como han crecido! Bs.